من وتو دست به دست

در کنار هم ٬بالا می رویم٬گام به گام ٬از کوه بلند دانش٬فهمیدن لحظه

تو به آغاز الفبا دلخوش٬من به آیینه ی عرفان و حقیقت مشغول 

چشممان رو به جلو٬دلمان گرم به بودن وکنار

ودرآن گوشه ی  منشور خیالم  به دو دست

مینشانم بذر دانستن و بودن و توانایی ناب

به امید رویش آگاهی تو

و تو امروز به من تکیه زدی

که بیاموزی و در ره بروی

لیک می دانم من٬می رسد روز دگر

که تو گیری دستم و بری مادر را

دست به دست به تمنای یک عشق دیرین

به طلب سوی کهن دیر زمان

به تداوم به جلو ٬ بهر پوییدن راه دانش

پسرم همواره در کنار تو به دیدن سر پایم

و تو در قلبم جهش نور امیدی به چراغ زندگی.

من به روئیدن و پو یائیت ایمان دارم ...............

پی نوشت:روزها از پی هم می گذرند و پسرکم با نوازش این عبور روزانه به باور روییدن متبرک می شود.

رشد آگاهی و توانت را به نظاره نشسته ام و و با بوئیدنت جان تازه شدن می یابم.

می دانم که به چشم بر هم زدنی برای دیدن چشمانت باید گردنم را به آسمان بالا ببرم و توبرایم خورشید شوی به تمثیل گلهای آفتابگردان.عشق مادر بدرقه روزهای فراگیریت باد.